PASS Principles for Predicting Bone Regeneration Success in GBR

فرآیند بازسازی هدایت‌شده استخوان (Guided Bone Regeneration – GBR)، یکی از تکنیک‌های کلیدی در جراحی‌های پریودنتولوژی و ایمپلنتولوژی به شمار می‌آید. در این فرایند بسته به مورفولوژی دیفکت استخوانی، آلوگرافت‌ها (محصولات پیوند استخوان انسانی) و غشاهای کلاژنی می توانند انتخاب اول برای دستیابی به نتایج موفقیت‌آمیز در درمان‌های بازسازی استخوانی باشند.

در این مقاله به بررسی اصول PASS که برای پیش‌بینی موفقیت بازسازی استخوان در تکنیک GBR که مقاله ای در سال 2006 در ژورنال علمی Implant Dentistry منتشر شده است می پردازیم. این اصول با بهره‌گیری از قواعد Primary wound closure, Angiogenesis, Space creation/maintenance, and wound/graft Stability، پیش‌بینی‌پذیری درمان‌ها را به طور قابل توجهی افزایش داده است.

آلوگرافت‌هایی نظیر پودر و گرانول استخوان به‌عنوان داربست های مور استفاده در پیوند استخوان، فضای مورد نیاز برای رشد استخوان جدید را تأمین می‌کنند. با استفاده از آلوگرافت‌های مینرالیزه و دمینرالیزه، سلول‌های استخوان‌ساز به‌طور مؤثری تحریک می‌شوند تا در ناحیه نقص، استخوان جدیدی را ایجاد کنند.

غشاهای کلاژنی نظیر آلوگرفت های پوستی بدون سلول، ممبران پریکاردیوم و ممبران فاشیا نیز در همراهی با پودر استخوان برای جلوگیری از نفوذ بافت‌های نرم به ناحیه نقص استخوانی موثر هستند. این غشاها علاوه بر حفظ محیط برای رشد استخوان، با خواص فیزیولوژیکی مانند هموستاز و چسبندگی سلولی روند بازسازی استخوان را تسریع می‌کنند.

آلوگرافت‌های استخوانی و غشاهای کلاژنی به‌ویژه در مواردی که حجم استخوان بیشتری از شرایط موجود بیمار برای قرار دادن ایمپلنت نیاز است، استفاده می‌شوند تا فضا برای استخوان‌سازی به‌درستی حفظ شود و از فروپاشی غشا جلوگیری گردد. این محصولات به طور قابل‌توجهی نرخ موفقیت درمان‌های بازسازی استخوان را افزایش می‌دهند و بیمارانی که دچار نقص‌های استخوانی بزرگ هستند، می‌توانند به نتایج مطلوب‌تری دست یابند.

بستن اولیه زخم (Primary wound closure): اساس موفقیت در بازسازی استخوان

بستن اولیه زخم در تکنیک GBR یکی از اصول حیاتی برای ایجاد یک محیط بدون اختلال است که اجازه می‌دهد تا فرآیند بازسازی استخوان بدون تاثیرات خارجی مانند باکتری‌ها یا آسیب‌های مکانیکی انجام گیرد. در بسیاری از مطالعات علمی، از جمله تحقیقاتی که توسط Machtei انجام شده است، نشان داده شده که وقتی غشاها به محیط دهان اکسپوز رها می شوند، تأثیر منفی روی نتیجه درمان دارند. در مواردی که غشاها به درستی پوشانده می‌شوند، افزایش استخوان به میزان 3.01mm در اطراف ایمپلنت مشاهده شد که نشان‌دهنده اهمیت بستن صحیح زخم است.

مطالعات مشابه توسط Simion و همکاران نیز نشان داد که در صورتی که غشاها به مدت 6-8 ماه بدون اکسپوز شدن پوشیده بمانند، میزان بازسازی استخوان به 99.6% می‌رسد، در حالی که اکسپوز شدن زودهنگام غشا باعث کاهش شدید این میزان به 48.6% می‌شود.

رگزایی (Angiogenesis): فرآیند کلیدی در بازسازی استخوان

رگ‌زایی، یعنی تشکیل رگ‌های خونی جدید، برای انتقال اکسیژن و مواد مغذی به محل زخم و تسهیل ورود سلول‌های استخوان‌ساز به ناحیه زخم ضروری است. در تحقیقات مختلف، به ویژه مطالعه‌هایی که توسط Buser و همکاران انجام شده، نشان داده شده که ایجادcortical perforations (حفرات قشری) در استخوان باعث افزایش قابل توجه رگ‌زایی و تسهیل مهاجرت سلول‌هایosteogenic (استخوان‌ساز) به منطقه زخم می‌شود. این تکنیک که به regional acceleratory phenomenon (RAP) معروف است، سرعت بازسازی استخوان را 2-10 برابر افزایش می‌دهد و باعث تسریع در روند بهبود می‌شود.اگرچه اختلاف نظرهایی نیز در مورد این اثر وجود درد.

Giannobile و همکاران نیز در تحقیقاتی نشان داده‌اند که عوامل رشد مانند PDGF و BMPs می‌توانند به عنوان کاتالیزورهای مهم در رگ‌زایی و استخوان‌سازی عمل کنند. این تحقیق نشان می‌دهد که تحریک رگ‌زایی با استفاده از این فاکتورها به ویژه در GBR می‌تواند به بازسازی سریعتر و پیش‌بینی‌پذیرتر استخوان کمک کند.

Titanium-reinforced membranes به دلیل توانایی در جلوگیری از فرورفتگی و حفظ فضای مطلوب در بازسازی استخوان به ویژه در مواقعی که نقص استخوانی وسیع بوده و موفولوژی دیفکت استخوانی فاقد دیواره های نگهدانده کافی می باشد، از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند.

در تحقیقی که توسط Jovanovic و همکاران انجام شد، نشان داده شد که استفاده از titanium-reinforced membranes موجب افزایش حجم استخوانی قابل توجهی در مقایسه با غشاهای غیر تقویت‌شده شد. این تحقیق نتایج مثبتی در بازسازی استخوان در نواحی با نقص‌های بزرگ نشان داد، جایی که نیاز به حفظ فضای دقیق و جلوگیری از فرورفتگی غشا وجود دارد. در این مطالعه، افزایش حجم استخوان در نواحی که از غشاهای تقویت‌شده استفاده شد، به میزان 1.82mm تا 1.9 mm مشاهده شد، در حالی که در گروه‌های کنترل این میزان فقط mm0.53 بود. با وجود ممبرین های غیر قابل جذب به ویژه انواع تقویت شده با تیتانیوم، پودرهای استخوانی الوگرفت می توانند انتخاب اول در فضاهای ایجاد شده زیر این نوع از ممبرین ها باشند.

ایجاد و نگهداری فضا(Space Creation and Maintenance): نقش حیاتی در بازسازی استخوان

ایجاد و نگهداری فضا برای جلوگیری از ورود بافت‌های غیر استخوانی به ناحیه زخم و ایجاد فضایی مناسب برای تکثیر سلول‌های osteoblast، اصلی اساسی در موفقیت GBR است. غشاهای سد کننده یا همان barrier membranes به طور کلی برای جلوگیری از ورود سلول‌های اپیتلیال و همبند به منطقه درمانی و فراهم آوردن فضای مناسب برای تکثیر سلول‌های استخوانی استفاده می‌شوند.

پایداری زخم یا پیوند (Stability): مهم‌ترین عامل در موفقیت رگ زایی درون پیوند

پایداری در تکنیک GBR به دو بخش اصلی پایداری لخته خون و پایداری ایمپلنت تقسیم می‌شود. در بسیاری از مطالعات علمی، نشان داده شده که stability of the blood clot به‌ویژه در مراحل اولیه بهبود نقش حیاتی در ایجاد بافت گرانولاسیون و آغاز فرآیند استخوان‌سازی ایفا می‌کند. فاکتورهای رشد مانند PDGF و TGF-β در لخته خون به میزان زیادی یافت می‌شوند و مسئول جذب سلول‌های osteoblasts و شروع فرآیند استخوان‌سازی هستند.

Augmentation of horizontal ridge defect in conjunction with implant placement

مواد و متریال های مورد استفاده در بازسازی استخوان

بهبود نتایج در GBR با رعایت اصول PASS

استفاده از آلوگرافت‌ها و غشاهای کلاژنی به‌عنوان ابزارهای مکمل در فرآیند GBR، راه‌حلی موثر برای درمان نقص‌های استخوانی و موفقیت در بازسازی هدایت‌شده استخوان فراهم می‌آورد. شرکت ما که پیشگام در تولید آلوگرافت‌ها است، با ارائه محصولات با کیفیت، می‌تواند به متخصصین دندان‌پزشک در دستیابی به نتایج موفقیت‌آمیز و پیش‌بینی‌پذیر کمک کند.

تکنیک GBR با رعایت اصول PASS می‌تواند به عنوان یک درمان پیش‌بینی‌پذیر و موفق برای بازسازی استخوان و فراهم آوردن شرایط مناسب برای کاشت ایمپلنت‌های دندانی به کار رود. مطالعات و تحقیقات بالینی مختلف نشان داده‌اند که با پیروی دقیق از این اصول می‌توان میزان موفقیت درمان‌ها را به طرز چشمگیری افزایش داد. به‌ویژه، تحقیقات نشان می‌دهند که استفاده از غشاهای تقویت‌شده، حفظ فضای مناسب برای تکثیر سلول‌های استخوانی و تقویت فرآیند رگ‌زایی، می‌تواند به موفقیت GBR در نواحی پیچیده با نقص‌های استخوانی کمک شایانی کند.

با انتخاب آلوگرافت‌های انسانی و غشاهای کلاژنی برای درمان نقص‌های استخوانی، به افزایش سرعت و کیفیت درمان‌ها کمک کرده و میزان ذرات باقی مانده از پودر را در میان درصد بالاتری از استخوان جدید تضمین می نمایید.