انواع پودر استخوان دندانپزشکی: بررسی تخصصی (بخش اول)

تصویری از پودر استخوان دندانپزشکی به همراه ابزار جراحی، مورد استفاده در بازسازی استخوان آلوئولار و ایمپلنت و گرانول استخوان

فهرست مطالب

پیوند استخوان (Bone Grafting) به یکی از ابزارهای ضروری در دندانپزشکی مدرن و جراحی پریودنتال تبدیل شده است، به‌ویژه در موارد ترمیمی که بازسازی استخوان آلوئولار حیاتی است آلوگرافت های استخوانی خرد شده، از جمله پودر استخوان (Bone Powder) و گرانول استخوان (Bone Granule)، نقش مهمی در دستیابی به نتایج قابل پیش‌بینی در Guided Bone Regeneration (GBR) و Guided Tissue Regeneration (GTR) ایفا می‌کنند. قابل پیش بینی بودن نتایج، ایمنی و کارایی این مواد آن‌ها را به انتخابی منطقی برای بسیاری از دندانپزشکان تبدیل کرده است.

پودر پیوند استخوان آلوگرافت برای بازسازی استخوان و بافت

در سال‌های اخیر، استفاده از گرافت‌های استخوانی در دندانپزشکی و جراحی فک و صورت مورد توجه بسیاری از پژوهشگران و متخصصان قرار گرفته است. مقاله پیش رو چکیده‌ای از مقالات مروری و پژوهشی است که به کاربردهای متنوع و مزایای گرافت‌های استخوانی در این حوزه‌ها می‌پردازد. هدف از ارائه این مقاله، فراهم آوردن اطلاعاتی جامع و دقیق در این زمینه است که بر اساس منابع علمی معتبر گردآوری شده‌اند. فهرست منابع در انتهای مقاله جهت مطالعه بیشتر ذکر شده است.

یکی از شایع ترین مواردی که جراح های دندانپزشک با آن دچار چالش می شوند، تحلیل استخوان در ناحیه فک بیمار نیاز مند به کاشت ایمپلنت دندانی است، تحلیل استخوان به دنبال از دست دادن دندان می تواند منجر به کاهش قابل توجهی در حجم استخوان اطراف شود که ناشی از فقدان پریودنتیم است، که به طور معمول باعث ایجاد عروق اضافی می شود و استخوان آلوئول را برای حفظ ساختار خود تحریک می کند. کاهش ابعاد استخوان از دستیابی به نتایج عملکردی و زیبایی شناختی رضایت بخش پس از کاشت ایمپلنت دندان جلوگیری می کند. علیرغم تلاش برای تولید ایمپلنت هایی با ارتفاع و عرض کاهش یافته، نیاز به ترمیم حجم استخوان از دست رفته همچنان وجود دارد. کمبود استخوان تنها از طریق پیوند استخوان قابل ترمیم است، که اکنون به بخشی جدایی ناپذیر از جراحی دهان تبدیل شده است، به ویژه با توجه به افزایش آگاهی و انتظارات بیماران نسبت به این نوع درمان. برآوردها حاکی از آن است که نیمی از تمام روش‌های کاشت ایمپلنت دندانی شامل استفاده از پیوند استخوان است.

پیوند استخوان یک روش رایج در دندان‌پزشکی و کاشت ایمپلنت دندانی است که در موقعیت‌های مختلف به کار می‌رود. برخی از روش‌های رایج کلینیکی که به پیوند استخوان نیاز دارند شامل کاشت ایمپلنت‌های دندانی، افزایش حجم ریج، لیفت سینوس، حفظ سوکت و جراحی‌های پریودنتال هستند.

در شرایط بهداشتی، نقص‌های کوچک استخوانی معمولاً به‌طور طبیعی بازسازی می‌شوند؛ اما نقص‌های گسترده یا از دست‌رفتگی استخوان، شکستگی‌های پاتولوژیک و عفونت‌های استخوانی ناشی از مشکلات پریودنتال یا بیماری‌های سیستمیک ممکن است فرآیند ترمیم استخوان را تحت تأثیر قرار دهند و به مداخله جراحی و استفاده از مواد جایگزین استخوان نیاز داشته باشند.

گرفت استخوان (Bone graft) با استفاده از پودر استخوان و سایر محصولات گرافت های استخوانی به عنوان بافتی تعریف می‌شوند که قادر به پر کردن فضای خالی (Bone void filler) و ترمیم و بازسازی استخوان است که به تنهایی یا در ترکیب با مواد دیگر به یک نقص استخوانی پیوند زده می‌شود. تا به امروز، بسیاری از مواد مختلف بازسازی استخوان، مصنوعی و طبیعی، در جراحی ارتوپدی و فک و صورت استفاده شده است. یک پیوند استخوان ایده آل باید زیست سازگار، قابل جذب، استریل و آسان باشد و بازسازی استخوان را از طریق سه ویژگی حیاتی تحریک کند: استخوان زایی، هدایت استخوان و القای استخوان. آخرین مشخصه پیوند استخوان ایده آل، استئو کانداکشن، به توانایی یک ماده برای ایجاد داربست برای رشد عروق، استئوبلاست ها و سلول های بنیادی میزبان اشاره دارد. استئواینداکشن فرآیندی است که طی آن استخوان سازی (یعنی استخوان جدید برای جفت گیری از سلول های استخوانی در بافت همبند یا غضروف) القا می شود. استئوکانداکشن به عنوان فرآیند رشد استخوانی از بافت استخوانی موضعی بر روی سطوح تعریف می‌شود. مواد استئووژنیک به موادی گفته می شود که حاوی سلول های زنده هستند و قابلیت تمایز به استخوان را دارند

جایگزین های استخوانی در دندانپزشکی

مواد مختلفی برای پیوند استخوان در دسترس است و انتخاب ماده ایده‌آل به عوامل متعددی از جمله در دسترس بودن مواد، اندازه نقص، اندازه، شکل و حجم پیوند، بیومکانیک، جابجایی، هزینه، مسائل اخلاقی، ویژگی‌های بیولوژیکی و شرایط بیمار بستگی دارند. در این مقاله انواع دسته بندی های پودر های استخوانی با کاربرد دندانپزشکی را از دیدگاه منشا محصول یا روش های تولید آن مورد بررسی قرار می دهیم.

پودر استخوان آلوگرافت برای بازسازی بافت هدایت‌شده (GBR)

پودر های استخوان اتوگرافت

اتوگرفت ها مواد جایگزین با عنوان استاندارد طلایی برای پیوند استخوان در زمینه پزشکی و دندانپزشکی هستند، این مواد دارای بسیاری از الزامات مورد نیاز برای پیوند استخوان هستند زیرا زیست سازگار، غیرسمی، استخوان زا، استئواینداکتیو و استئوکانداکتیو هستند. این مزایا برای بازسازی سریع و کارآمد استخوان، عمدتاً در نقایص با اندازه بحرانی (> 5 میلی متر) اساسی است، زیرا عروق در مرکز این نقایص کاهش می یابد. زمان بهبودی نیز به مواد مورد استفاده بستگی دارد، با استخوان اتولوگ که سریع‌ترین و در نتیجه استخوان‌زا‌ترین استخوان در بین تمام مواد موجود است.

معایب استفاده از استخوان اتوگرفت

جراحی در محل برداشتن استخوان و همچنین عواقبی که ممکن است در این فرآیند رخ دهد، مانند خطر عفونت. علاوه بر این، کمیت و کیفیت استخوان اهداکننده ممکن است ناکافی باشد، به دلیل مشکلات یا اختلالات مربوط به سن که ممکن است بر وضعیت پزشکی بیمار تأثیر بگذارد. در دندانپزشکی به دلیل محدود بودن استخوان داخل دهانی و نیاز به عمل اضافی، این نوع روش تنها در موارد بحرانی مانند بازسازی فک، نقایص استخوانی مادرزادی، تومورها و نقایص استخوانی بزرگتر از ۵ میلی متر استفاده می شود. با نیاز به یک جراحی اضافی برای برداشتن استخوان اتوژن، خطرات ذاتی هر جراحی افزایش می‌یابد: درد، عفونت، اسکار، علاوه بر هزینه‌های اضافی با بستری شدن در بیمارستان و تیم چند رشته‌ای. استخوان اتولوگ، اگرچه هنوز بهترین گزینه در نظر گرفته می شود، اما در طول سال ها با مواد دیگری جایگزین شده است، با هدف کاهش عوارض بیمار، هزینه های درمان و زمان جراحی و همچنین دوره بعد از عمل.

پودر استخوان زنوگرفت در دندانپزشکی

زنوگرافت‌ها مواد با منشاء حیوانی، پیوندهای زینوتراپی، به طور گسترده‌ای در دندانپزشکی استفاده می‌شوند و به عنوان مواد مستند شده‌ای شناخته می‌شوند که بیش از سه دهه مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. استخوان‌سازی آن‌ها ناشی از ساختار غیرآلی آن‌ها است که عمدتاً از HA تشکیل شده و از طریق حذف تمام اجزای آلی به دست آمده است. پیوندهای زنو می‌توانند از متنوع‌ترین منابع باشند، که رایج‌ترین آن‌ها از منبع گاوی و خوکی است؛ با این حال، منابع دیگر شامل اسب‌ها، اسکلت خارجی مرجان، و پوسته تخم‌مرغ، و غیره می‌باشد. یکی از مزایای مواد زنوژنیک شباهت ترکیب شیمیایی آن‌ها به استخوان انسان است، با نسبت کلسیم/فسفر ۱.۶۷ که با استخوان انسان یکسان است. معایب آن‌ها ناشی از مسائل اخلاقی، مذهبی و بهداشتی است، مانند خطر انتقال بیماری.زنوگرافت‌ها موادی هستند که بیشتر توسط دندانپزشکان استفاده می‌شوند. اثربخشی آن‌ها در چندین مطالعه مقایسه‌ای با سایر مواد، به ویژه با استخوان خودی، به خوبی مستند شده است.

برخی محصولات زنوگرافت از HA گاوی به دست می‌آید؛ یکی از ویژگی‌های اصلی آن شباهت در ترکیب شیمیایی با HA انسانی است. نسبت کلسیم/فسفر آن ۱.۶۷ است که با نسبت موجود در استخوان انسان یکسان است. مواد از منابع دیگر، مانند استخوان‌های اسب، خوک، اسکلت خارجی مرجان و حتی پوسته تخم‌مرغ نیز مورد مطالعه و تجاری‌سازی قرار گرفته‌اند. هر ماده دارای ویژگی‌های خاص خود است، اما به طور کلی، از جمله مزایای این مواد می‌توان به هزینه پایین، دسترسی بالا و استخوان‌سازی اشاره کرد. کاملاً از استخوان غیرآلی تشکیل شده و فاقد هرگونه محتوای آلی یا سلولی است، برخی مواد زنوگرافت، همچنین به عنوان مواد استخوان‌زا (استئوایندکتیو) نیز در نظر گرفته می‌شوند، اطلاعاتی که با برخی نویسندگان در تضاد است، زیرا آن‌ها معتقدند که استخوان‌زایی زمانی رخ می‌دهد که ماده سلولی، مانند پروتئین‌های مرفوژنتیک، فاکتورهای رشد، یا برخی مواد زنده در ترکیب پیوند استخوان وجود داشته باشد. به دلیل این ویژگی استئوایندکتیو، مواد با منشاء حیوانی موضوع بحث‌ها و جنجال‌هایی درباره استفاده از آن‌ها در انسان‌ها بوده‌اند. به عنوان یک ماده طبیعی، ممکن است که آنها برخی از ویژگی‌های اصلی خود را پس از پردازش حفظ کنند، مانند برخی فعالیت‌های سلولی که ویژگی استئواینداکتیو را به آنها می‌دهد.اگرچه شرکت‌هایی که استخوان‌های منشاء زنوژنیک را به بازار عرضه می‌کنند، تضمین می‌کنند که محصولاتشان کاملاً عاری از هرگونه ماده آلی هستند، برخی از جراحان پلاستیک پس از جراحی ارتوگناتیک پروتئین‌هایی مانند کلاژن را در برخی زنوگرافت ها تشخیص داده‌اند.

در مطالعه دیگری، واکنش به اجسام خارجی که شامل سلول‌های چند هسته‌ای محصور در ذرات استخوان گاوی غیرآلی بودند، پس از تحلیل بافت‌شناسی گزارش شد. این یافته‌ها به بحث و جدل درباره انتقال بیماری‌هایی که ممکن است هنگام استفاده از این مواد رخ دهند، دامن می‌زنند. هرچند این موارد به ندرت اتفاق می‌افتند، اما مهم است که بیمار را از این خطر و گزینه‌های جایگزین مطلع کنیم. اگر در مواد زنوژنیک هیچ جزء ارگانیکی وجود نداشته باشد، قابلیت‌های استخوان‌زایی آن‌ها مورد سوال است و اگرچه بسیاری از مطالعات ویژگی‌های ادغام استخوانی آن‌ها را تأیید می‌کنند، مواد دیگری نیز مورد مطالعه قرار گرفته‌اند تا مسائل اخلاقی و مذهبی مواد زنوژنیک را برطرف کنند و همچنین قابلیت‌های دستکاری را بهبود بخشند تا روند کار برای پزشکان و دندانپزشکان تسهیل شود. علاوه بر مسائل ذکر شده، این مواد نیاز به دستکاری با تجربه دارند. از آنجا که این مواد ذره‌ای هستند، نیاز به استفاده از غشایی دارند تا ذرات ایستا را در محل نقص نگه دارند و از نفوذ بافت همبند به ناحیه‌ای که باید بازسازی شود جلوگیری کنند، که این امر روند کار را پیچیده‌تر می‌کند.

پودر استخوان و مواد سنتزی (پودر استخوان سنتتیک)

محصولات پودر استخوان سنتزی یا پودر های استخوان سنتتیک (synthetic bone graft) این مواد مزایای متعددی نسبت به روش‌های جراحی برای برداشت مواد اتوژن دارند. از جمله این مزایا می‌توان به زیست‌سازگاری، هدایت استخوانی، قابلیت تزریق، قابلیت شکل‌دهی، سهولت استفاده، روش‌های کم‌تهاجمی، کاهش ایجاد زخم (زیرا فقط ناحیه آسیب‌دیده جراحی می‌شود و تنها یک عمل جراحی لازم است)، و کاهش خطر عفونت و عوارض دیگر اشاره کرد.

یکی از دیگر مزایای مهم این پودر استخوان (bone powder) های سنتیک، دسترسی آسان و قابلیت تولید انبوه آن‌ها است، برخلاف مواد اتوژن، آلوژن یا زنوژن. افزایش تقاضا برای مواد بازسازی استخوان، تحقیقات گسترده‌ای در زمینه بیومواد را به منظور جبران محدودیت منابع استخوان اتوژن و آلوژن تحریک کرده است.

تاکنون، چندین نوع مواد بیوسرامیکی به عنوان جایگزین توسعه یافته‌اند. تحقیقات آزمایشگاهی و بالینی نشان داده‌اند که این مواد خواص هدایت استخوانی موثری دارند. آن‌ها در مواردی مانند رفع نقص‌های کوچک و متوسط استخوان، افزایش قله استخوان برای قرار دادن ایمپلنت، نقص‌های ناشی از بیماری‌های پریودنتال، و بالابردن سینوس ماگزیلاری موفق عمل کرده‌اند.

در میان سرامیک‌ها، مواد مبتنی بر فسفات کلسیم به دلیل شباهت ترکیب با استخوان طبیعی و زیست‌سازگاری عالی آن‌ها، به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته‌اند. این مواد علاوه بر شکل دانه‌ای، به صورت خمیر نیز قابل استفاده هستند که زمان اعمال آن‌ها را کاهش داده و قابلیت شکل‌دهی بهتری به نقص می‌بخشد. با این حال، استفاده از فسفات‌های کلسیم برای نقص‌های بزرگ‌تر به دلیل نبود خاصیت استخوان‌زایی آن‌ها محدود است.

از این رو، تحقیقات بسیاری برای بهبود عملکرد این مواد انجام شده است. باید توجه داشت که مواد مصنوعی به تنهایی توانایی القای تشکیل استخوان جدید را ندارند و این موضوع چالش‌هایی در استفاده از آن‌ها برای نقص‌های بحرانی ایجاد می‌کند. برای حل این مسئله، اجزای دیگری مانند فاکتورهای رشد، سلول‌ها، استخوان اتوژن و عناصر درمانی به این مواد اضافه می‌شوند تا خواص استخوان‌زایی آن‌ها بهبود یابد.

این حوزه تحقیقاتی که به مهندسی بافت معروف است، بر سه عنصر اصلی استوار است:

  1. داربست یا ماده حامل
  2. اجزای بیولوژیکی مانند فاکتورهای رشد و داروها
  3. سلول‌ها

برای انتخاب مناسب‌ترین ماده در یک فرآیند خاص، لازم است نه‌تنها درک کاملی از عملکرد زیستی هر ماده (مانند osteogenesis، osteoinduction وosteoconduction ) داشته باشیم، بلکه باید وضعیت بیمار را نیز در نظر بگیریم؛ چرا که این عامل یک معیار اساسی برای استفاده از هر نوع پیوند استخوانی است. پیوندهای استخوانی در حال تکامل و تغییرات گسترده‌ای هستند و مدت‌هاست که درباره استفاده از synthetic bone grafts و bone substitutes به جای پیوندهایautologous، allogeneic، یا حتی xenogeneic صحبت می‌شود.

پودر های استخوان زیست فعال یاBioactive cements به عنوان جایگزین‌های مناسبی برای استخوان مطرح شده‌اند، به دلیل ویژگی‌هایی مانند moldability، self-hardening، و osteoconductivity. با این حال، با وجود استفاده گسترده از این بیومواد، نیاز به بهبود خواص مکانیکی آن‌ها همچنان احساس می‌شود. در مورد synthetic bone grafts، scaffolds نه‌تنها پشتیبانی مکانیکی فراهم می‌کنند، بلکه به عنوان بستری عمل می‌کنند که سلول‌های osteoblastic یا osteoprogenitor بتوانند روی آن چسبیده، تکثیر و تمایز یابند و استخوان جدید تشکیل دهند. این مواد همچنین می‌توانند به عنوان حامل‌هایی برای دیگر مواد، شامل فاکتورهای رشد یا داروها، مورد استفاده قرار گیرند یا با سایر انواع پیوندهای استخوانی ترکیب شوند تا فرآیند تشکیل استخوان افزایش یا بهبود یابد.

پرکاربردترین biomaterials در میان synthetic bone grafts شامل cements بر پایه calcium phosphate، سرامیک‌های calcium phosphate، calcium sulphate، bioactive glasses، و polymers هستند.

Calcium Phosphate Cements

مواد بر پایه calcium phosphate از دهه ۱۹۸۰ در حوزه‌های دندانپزشکی و ارتوپدی استفاده شده و اکنون در ترکیبات متنوعی به صورت تجاری در دسترس هستند. Calcium phosphate cements (CPCs) مزایای متعددی دارند، از جمله bioactivity، قابلیت تولید انبوه، سهولت استفاده، و injectability برای تطبیق با نقص‌های استخوانی نامنظم. این مواد همچنین ریسک‌های ذاتی پیوندهای autogenous و allogeneic مانند عوارض ناحیه دهنده و خطر عفونت را ندارند.

دو گروه اصلی CPCs شامل brushite و apatite هستند. Apatite از tetracalcium phosphate (TTCP) یا β-TCP تشکیل می‌شود، در حالی که brushite یک محصول جانبی از β-TCP یا monocalcium phosphate monohydrate (MCPM) است.

Calcium Phosphate Ceramics

مواد سرامیکی مبتنی بر calcium phosphate (CP) به صورت گرانول یا بلوک با تخلخل‌های مختلف موجود هستند و شامل HA، tricalcium phosphate (α-TCP و β-TCP)، biphasic calcium phosphate (BCP)، و amorphous calcium phosphate (ACP) می‌باشند.

Hydroxyapatite (HA)

Hydroxyapatite (Ca10(PO4)6(OH)2) به دلیل شباهت ترکیبی با بخش معدنی استخوان طبیعی، خواص osteoconductive قابل توجهی دارد و هیچ‌گونه سمیت محلی یا سیستمی، التهاب، یا واکنش‌های ایمنی نامطلوب ایجاد نمی‌کند.

Tricalcium Phosphate

Beta-tricalcium phosphate (β-TCP) به دلیل پایداری دینامیکی در محیط زیستی و قابلیت جذب بیشتر در دمای محیط، در بیومواد بسیار مورد توجه است.

Calcium Sulphate

Calcium sulphate hemihydrate (CaSO4·۱/2H2O) که به عنوان plaster of Paris نیز شناخته می‌شود، از اواسط دهه ۱۹۲۰ به عنوان پرکننده استخوان استفاده شده است.

Bioactive Glasses (BGs)

Bioactive glasses بر اساس سیلیس، کلسیم، و سدیم اکسید ساخته شده‌اند و با سلول‌های اطراف تعامل دارند و به بازسازی استخوان کمک می‌کنند.

Polymers

مطالعات مرتبط با polymers به دنبال موادی هستند که بتوانند به‌طور موقت فضای لازم برای تشکیل استخوان جدید را حفظ کنند و پس از این دوره، توسط بدن تخریب شوند.

پودر استخوان های آلوگرافت در دندانپزشکی

پیوند های آلوگرافت ها به پیوندی گفته می شوند که منشا آن بافت از افراد یک گونه برداشت شده باشند. پس از غربالگری دقیق اهدا کنندگان، این گرافت ها با دقت فرآوری و در بانک های فرآوری نسوج تولید و توزیع می شوند. استخوان آلوژنیک می‌تواند هم خواص استئواینداکتیو و هم استئوکانداکتیو برخوردار باشد و می‌توان آن را از اهداکنندگان زنده یا مرده از همان گونه ، اما با ژنوتیپ‌های مختلف به دست آورد(در اینجا منظور بافت انسانی است). معلولاً استخوان آلوژنیک تازه یا منجمد خواص استئواینداکتیو و مکانیکی بهتری نشان می دهد، اما با توجه به شرایط نگهداری کوتاه‌تر و ریسک های انتقال بیماری یا واکنش ایمنی میزبان همراه است. بنابراین معمولا این محصولات برای مصارف دندانپزشکی مورد فرآوری به روش فریز درایینگ (لیوفیلیزاسیون) و پرتوتابی با اشعه گاما قرار می گرند، این گرافت ها در اشکال و اندازه های مختلف از جمله گرافت های کورتیکالی، اسفنجی یا کورتیکو اسفنجی موجود هستند. مواد آلوژنیک منبعی از کلاژن نوع I و پروتئین‌های مورفوژنتیک در نظر گرفته می‌شوند که به آنها قابلیت‌های القای استخوانی می‌دهد. با این حال، اگرچه آنها از گونه انسان منشاء می گیرند، اما دارای ترکیبات ژنتیکی متفاوتی هستند، که بحث هایی را در مورد رد ایمنی، سازگاری خون، و انتقال بیماری ها یا سلول های تومور ایجاد می کند. محصولاتی که القای استخوانی و رسانای استخوانی در نظر گرفته می شوند، خاصیت استخوان زایی ندارند و پردازش آنها منجر به کاهش ویژگی های بیولوژیکی و مکانیکی آنها می شود. به دلیل موارد فوق، نیاز به توسعه تکنیک‌های پردازش و ذخیره‌سازی که ریسک را کاهش داده و عمر مفید را افزایش دهند، به وجود آمد. بنابراین خواص استخوان آلوگرافت بسته به روش‌های استریلیزاسیون اعمال شده و همچنین نوع بافت متفاوت است. مواد آلوگرافت موجود می‌توانند شامل اشکال تازه، منجمد یا خشک‌شده باشند و می‌توانند شامل بافت استخوانی کورتیکال، اسفنجی یا قشری-اسفنجی باشند. در مقالات بعدی به این موضوع تفصیل صحبت خواهد شد. پزشکان می‌توانند این محصولات را با به شکل های مختلفی از قبیل پودر استخوان تا قطعات بزرگ تر استخوانی مورد استفاده قرار دهند.

 

پود
طبقه بندی پیوند استخوان و مواد جایگزین مورد استفاده در دندانپزشکی، به طور کلی به پنج دسته طبقه بندی شده و زیرمجموعه های مرتبط با آنها را نشان می دهد.

دسته بندی مواد و پودر های استخوانی آلوژنیک (آلوگرافت)

پودر استخوان مینرال Mineralized Bone Allograft

بنیادین‌ترین شکل استخوان آلوگرافت، استخوان تازه و پردازش‌نشده است. سپس می‌توان آن را منجمد کرد (FFB)، لیوفیلیزه کرد (FDBA که به عنوان MFDBA نیز شناخته می‌شود)، یا به طور فوری پیوند زد. از آنجایی که تکنیک‌های پردازش آلوگرافت باعث کاهش استحکام مکانیکی آن می‌شوند، آلوگرافت تازه و بدون پردازش دارای ویژگی‌های برتری نسبت به استخوان پردازش شده است. متأسفانه، به دلیل ترس از انتقال احتمالی بیماری و واکنش ایمنی میزبان، آلوگرافت‌های تازه در حال حاضر چندان محبوب نیستند. خواص آلوگرافت معدنی بسته به اینکه آیا شامل بافت استخوانی قشری یا اسفنجی است یا هر دو، متفاوت است. به طور کلی، به نظر می‌رسد که هر دو نوع آلوگرافت کورتیکال و کنسلوس می‌توانند خاصیت استئوکنداکتیو داشته باشند، با این تفاوت که استخوان کورتیکال به داشتن استحکام ساختاری بیشتر و خواص مکانیکی بهتر شناخته می‌شود که منجر به اثر استئوکنداکتیو مطلوب‌تری می‌شود. استخوان قشری همچنین متراکم‌تر است و نرخ‌های جذب آن کندتر است. به همین دلیل، آلوگرافت کورتیکال معمولاً به صورت یک بخش کامل استخوان، بلوک یا قطعات استفاده می‌شود، در حالی که اشکال موجود آلوگرافت کنسلوس شامل چیپس ها، وج ها و پودر است. هیچ‌یک از دو نوع استخوان خواص استخوان‌زایی ندارند. برای بهره‌مندی مشترک از هر دو نوع استخوان، بلوک‌های استخوان آلوگرافت معمولاً از استخوان اسفنجی و قشری تشکیل شده‌اند. جنبه قابل توجه دیگر، پاسخ ایمنی ممکن به بافت‌های پیوندی است که باعث رد آن‌ها می‌شود. برای جلوگیری از آن، یک استخوان معدنی شده آلوژنیک که به درستی پردازش شده باشد، باید تا حد امکان حاوی سلول‌های باقی‌مانده از اهداکننده یا بقایای سلولی باشد. این می‌تواند از طریق شستشو با آب، اتانول یا حلال‌های ملایم به دست آید.

پودر استخوان دمینرال Demineralized Bone Matrix (DBM)

از آنجا که پیوند استخوان دمینرالیزه، که بیشتر به عنوان ماتریس استخوان دمینرالیزه (DBM) شناخته می‌شود، فاقد ماتریس معدنی شده است، عوامل بیوشیمیایی القا کننده استخوان در ماتریس خارج سلولی استخوان، از جمله BMPها، NCPها و فاکتورهای رشد، بیشتر در دسترس بیولوژیکی قرار می‌گیرند و بنابراین، DBM ویژگی‌های استئواینداکتیو برتری نسبت به استخوان آلوژنیک معدنی شده، همچنین قشری و اسفنجی دارد. DBM، مانند سایر پیوندهای استخوانی، هیچ توانایی استخوان‌زایی ندارد. همان‌طور که گفته شد، پتانسیل استخوان‌زایی آن به مراتب بالاتر از پیوندهای استخوانی معمولی است، به دلیل افزایش دسترسی به پروتئین‌های استخوان‌زای ماتریکس خارج‌سلولی استخوان. پس از پیوند، DBM به آرامی BMPها را آزاد می‌کند که پتانسیل استخوان‌زایی آن را بیشتر افزایش می‌دهد. در حالی که به نظر می‌رسد تمام مواد DBM موجود دارای خواص استخوان‌زایی هستند، ممکن است بین آن‌ها تفاوت‌هایی وجود داشته باشد. این ماده همچنین توانایی استخوان‌سازی را نشان می‌دهد، هرچند که این توانایی نسبت به پیوند استخوانی معدنی شده معمولی کمتر است. متأسفانه DBM خود از نظر ساختاری ضعیف است که منجر به خواص مکانیکی ضعیف می‌شود. بنابراین، اغلب با سایر پیوندهای هم‌نوع یا حتی سایر مواد پیوندی ترکیب می‌شود. DBM به صورت تجاری در قالب پوتی، بلوک‌ها، ذرات و پودر در دسترس است.

پودر استخوان مینرال و دمینرال دندانپزشکی

پودر استخوان آلوگرفت مینرال و دمینرال دندانپزشکی

پودر استخوان Decellularized Extracellular Matrix (dECM)

اصطلاح ماتریس خارج سلولی بدون سلول به انواع مختلفی از بیومواد آلوژنیک اشاره دارد که از بافت انسانی یا حیوانی ساخته شده‌اند و پس از حذف اجزای سلولی که در شرایط عادی باعث ایجاد ایمنی‌زایی می‌شوند، به دست می‌آیند. نشان داده شده است که اندام‌های کامل مانند ریه‌ها یا قلب می‌توانند برای جایگزینی آینده بدون سلول‌زدایی شوند، و نه تنها بافت استخوان. خواص بیولوژیکی و سیگنال‌های فیزیکوشیمیایی dECM می‌توانند با وجود فرآیند آماده‌سازی حفظ شوند، که dECM را به یک داربست سه‌بعدی مناسب برای کاشت سلول‌های بنیادی بعدی تبدیل می‌کند. dECM می‌تواند به صورت هیدروژل، ذرات و ماتریس سلولی (پس از بازسلول‌زایی) به دست آید. علاوه بر این، از آن به عنوان جوهر زیستی در چاپ سه‌بعدی زیستی نیز استفاده شده است. dECM به طور کلی می‌تواند به دو روش به دست آید: می‌تواند از بافت استخراج شود یا از سلول. dECM استخوان مشتق از بافت استخوانی است که از یک حیوان یا انسان، زنده یا مرده به دست می‌آید. سپس تحت فرآیند حذف سلولی قرار می‌گیرد dECM. استخوان مشتق از سلول پس از کشت سلول‌های بنیادی مزانشیمی در شرایط درون‌کشت ایجاد می‌شود. برای دستیابی به شکل مورد نظر dECM حاصل، کشت معمولاً بر روی یک داربست، مانند هیدروکسی آپاتیت، انجام می‌شود.

محصولات شرکت فرآورده بافت ایرانیان، شامل طیف گسترده‌ای از آلوگرافت‌های استخوانی، نتیجه سال‌ها تلاش در زمینه پژوهش و نوآوری است. از پودر های استخوانی دندانپزشکی تا پوتی استخوان دمینرالیزه (DBM Putty) با قابلیت‌ بازسازی استخوان، هر یک از این محصولات با تمرکز بر نیازهای جراحان و بیماران طراحی شده‌اند. کیفیت بالای فرآوری، زیست‌سازگاری مطلوب، و عملکرد مناسب در محیط جراحی، این محصولات را به انتخابی ایده‌آل برای جراحان دندانپزشک و متخصصان فک و صورت تبدیل کرده است.

ماموریت ما، ارائه محصولاتی است که ضمن حفظ کیفیت و استانداردهای جهانی، درمان‌های نوین و موثری را برای بیماران فراهم آورد. به همین دلیل، تیم ما همواره در تلاش است تا با تکیه بر تحقیقات پیشرفته و فناوری‌های مدرن، نیازهای شما را پاسخ دهد و بهترین خدمات را ارائه نماید.

منابع:

  1. Bone Grafts and Substitutes in Dentistry: A Review of Current Trends and Developments, ۲۰۲۳
  2. Allogenic Bone Graft in Dentistry: A Review of Current Trends and Developments, ۲۰۲۱
  3. Bone Grafts in Dental Medicine: An Overview of Autografts, Allografts and Synthetic Materials, ۲۰۲۳

 

مطالب مرتبط

site-logo
مشاوره رایگان

به مشاوره نیاز دارید؟

کادر حرفه ای و تخصصی شرکت فرآورده بافت ایرانیان  آماده راهنمایی شما عزیزان می باشند

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *